Het boerkaverbod leidt tot een grote toename van islamofobe incidenten. Terwijl het doel van deze wet, die officieel de ‘wet gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding’ heet: vergroten van de veiligheid en verbeteren van de integratie niet gehaald wordt. Nu onderzoek dat aantoont, roepen wij, burgers van Nederland, de Tweede Kamer op deze wet versneld te evalueren en in te trekken.
Uit een zwartboek van Stichting Meld Islamofobie dat op 21 september 2020 verscheen, blijkt dat de wet in geen enkel opzicht bijdraagt aan betere communicatie of veiligheid. De meldingen die in het zwartboek gebundeld zijn, laten zien dat het verbod vooral een golf aan verbale en fysieke islamofobe aanvallen op moslimvrouwen veroorzaakt, ook als zij geen sluier dragen. Bij de helft van deze incidenten zijn minderjarigen betrokken. [1]
Op de terugweg van de moskee naar huis werd ik bespuugd en uitgescholden door een groep jongens, omdat ik een hoofddoek draag en Nederlands ben. De groep bestond uit ongeveer 10 jongens in de leeftijd van 25 tot 30 jaar. Ze maakten mij uit voor ‘landverrader’ en ‘Isis-strijder’. Ze omsingelden mij en ik werd bang dat ze me fysiek zouden aanvallen. Ze dreigden dat ze mijn hoofddoek eraf zouden trekken. Ik werd bang en rende terug naar de moskee.
Hoofddoekdragende vrouw, 5 augustus 2019
De realiteit is veranderd sinds de invoering van het verbod. Door COVID-19 zijn mondkapjes haast niet weg te denken uit het straatbeeld en het openbaar vervoer. Blijkbaar staat gezichtsbedekking de communicatie niet in de weg, want tot nu toe zijn daar geen klachten of maatschappelijke discussies over ontstaan. Mondkapjes leiden ook niet tot gevoelens van onveiligheid omdat een deel van het gezicht verhuld is.
Daarmee zijn alle genoemde voordelen en noodzaak van de invoering van een verbod op gezichtsbedekkende kleding ontzenuwd. Terwijl een excessief aantal moslima’s het institutioneel racisme en fysieke onveiligheid ervaart. Tijd voor een vervroegde evaluatie, met maar één mogelijke conclusie: afschaffing van deze islamofobe maatregel.
Wat zijn de achtergronden?
Moslimvrouwen zijn - ook als zij geen gezichtssluier dragen - doelwit van islamofobe aanvallen. De meeste meldingen in het zwartboek spelen zich af op plaatsen waar het verbod niet eens van kracht is, zoals winkels en op straat. Schrikbarend is dat bij ongeveer de helft van de gevallen minderjarige kinderen aanwezig waren: zij hebben moeten toezien hoe hun moeder, die een gezichtssluier draagt, doelwit werd van verbale agressie, opmerkingen en geweld.
Ik was onderweg naar huis met mijn dochter van vier. Ik reed langs een man die in mijn flat woont. Hij spuugde op me toen ik langs hem heen reed. Ik stopte en vroeg: “Meen je dit nou serieus?” Waarop de man reageerde met: “Ik kan je gezicht niet zien. Het staat me niet aan. Als het je hier niet bevalt, ga dan maar terug naar je eigen land.
Niqaabdragende vrouw, 12 augustus 2019
Het verbod leidt tot eigenrichting en geweld tussen burgers onderling. Daarmee voedt de wet polarisatie en gewelddadig gedrag tussen burgers onderling. Bovendien werkt dit verbod indirect institutionele discriminatie in de hand. De toegang tot onder andere overheidsinstellingen wordt bemoeilijkt en het zijn vooral moslimvrouwen met een gezichtssluier die hierdoor getroffen worden. Het College voor de Rechten van de Mens (CRM) wees in het verleden er al op dat door deze wet bijvoorbeeld het recht op de toegang tot de rechter aangetast kan worden.
De sectoren waar deze wet geldt - onderwijs, zorg, openbaar vervoer en overheidsgebouwen - hebben niet om het verbod gevraagd, omdat er simpelweg geen problemen waren met moslimvrouwen die een gezichtssluier dragen. Deze groep vrouwen is relatief gezien te klein in aantal om een maatschappelijk probleem te vormen. Instellingen waar het verbod geldt, hebben niet op grote schaal te maken met deze vrouwen.
Bovendien beschikken instellingen over bevoegdheden om huisregels op te stellen die eventuele communicatie - en identificatieproblemen kunnen ondervangen. Daar is geen wet van deze omvang voor nodig. De afgelopen jaren hebben de Raad van State, Amnesty International en het College voor de Rechten van de Mens forse kritiek geuit op de wet ‘gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding’. Het zwartboek laat zien dat de politiek met deze wet juist problemen heeft gecreëerd waar voorheen geen problemen waren.
Over Meld Islamofobie
Stichting Meld Islamofobie constateert dat islamofobie in Nederland nog niet erkend wordt als een structureel probleem en als een vorm van geïnstitutionaliseerd racisme. Dit resulteert in een toenemende normalisering en acceptatie van islamofobie door de overheid en burgers, zowel moslims als niet-moslims. Hier wil de organisatie tegenwicht aan bieden. Meld Islamofobie komt op voor slachtoffers van islamofobie, biedt hen een platform waar zij hun stem kunnen laten horen en waar zij erkenning krijgen. Daarbij constateert de stichting dat de kritische kennis over islamofobie die nodig is om burgers te mobiliseren en tegenwicht te bieden, ontbreekt. Meld Islamofobie produceert kennis door islamofobie in Nederland te monitoren en door eigen onderzoek te initiëren en uit te voeren.
Meer informatie over Stichting Meld Islamofobie: www.meldislamofobie.org